నా చంద్రవదన
వదనాన్ని
ప్రతిబింబిస్తోంది
నీలాకాశపు
చుక్కల నిలువుటద్దం .
చందమామ
అసూయతో కందిపోతోంది
తానుండగా
మరో చందమామ
చుట్టూ భూమి తిరుగుతోందని...
వెన్నెల విస్తుపోతోంది
నా వన్నెలు
ఈ వన్నెల
విసనకర్ర ముందు
కానరావటం లేదని...
నీ యవ్వనపు నదీ ప్రవాహంతో
కలిసేందుకు సాగరమే
కదిలి ముందుకొస్తోంది
నీ పాదాలు
అలల నురుగుతో
కడుగుతూ
స్వాగతించేందుకు...
కదిలి ముందుకొస్తోంది
నీ పాదాలు
అలల నురుగుతో
కడుగుతూ
స్వాగతించేందుకు...
అంతటి వాళ్ళే
నీ సౌందర్యానికి దాసోహమంటే....
ఇక నా మాట వేరే చెప్పాలా ప్రియా?... @శ్రీ